Het water waarin ik doodging
Tijdens mijn hele jeugd was ik bang van vuur. Elke avond voor het slapen gaan, vanaf dat ik nét kon praten, vroeg ik mijn moeder dringend of ze het gasfornuis wel uitgedaan had. Als er ergens een kampvuur of open haard was, bleef ik er ver uit de buurt, en als dat niet kon, had ik hartkloppingen. Ik had last van angstbeelden in relatie tot vuur, ik had nachtmerries en was altijd waakzaam.
Vlammenzee
Toen ik een jaar of 15 was, kwam ik met mijn moeder bij natuurgeneeskundige Joke Rasch voor een gezondheidsprobleem. 'Toevallig' kwam mijn angst voor vuur, die op die leeftijd nog steeds heel hevig was, ter sprake. Joke stelde voor dat het een herinnering uit een vorig leven was, en dat sloeg in als een bom... spontaan zag ik heldere beelden voor me, waarin ik, in een ander leven, midden in mijn eigen huis in een vlammenzee omkwam, terwijl ik mijn zusje, die boven was, probeerde te bereiken. Ik zie nu nóg helder voor me hoe ik op mijn knieën zonk, mijn handen in angst naar boven geheven. Ik stierf, maar de angst nam ik mee naar dit leven. Joke liet me zien dat die angst niet bij mijn huidige leven hoorde, en dat ik de angst mocht loslaten. En tot op de dag van vandaag heb ik geen angst meer voor vuur, sterker, vanaf dat moment kon ik gewoon ontspannen genieten van een kampvuur, de open haard die we thuis hadden, en toen ik zelf een tijd in een huis met open haarde woonde genoot ik er van het vuur aan te maken en brandende te houden.
Moeder wordt moeder wordt moeder
In het nieuwe boek van Wayne Dyer – Herinneringen aan de Bron, het laatste boek dat hij voor zijn dood schreef – verzamelde hij vele verhalen van kinderen van over de hele wereld, onder andere over het onderwerp reïncarnatie. Veel jonge kinderen herinneren zich vorige levens, en uit hun herinneringen blijkt bovendien dat we vaak met dezelfde zielen terugkeren op aarde. Zo staat er een bijzonder verhaal in het boek over een meisje dat haar moeder vertelde dat zij háár (overleden) moeder was, om vele jaren later van haar peuterdochter te horen dat die háár (overleden) moeder was.
Het water waarin ik doodging
Lees op de Nederlandse website van Dyer nog meer verhalen, bijvoorbeeld van het jongetje dat spontaan een herinnering kreeg aan zijn verdrinkingsdood: https://www.sunshineforthesoul.com/boek/herinneringen-aan-de-bron (scroll door naar beneden, naar het inkijkexemplaar).
Maar het bijzondere is dat het niet alleen maar verhalen zijn, zoals bovenstaand verhaal over het jongetje laat zien. De verhalen tonen juist hoe prachtig het leven is, dat we allemaal weer bij elkaar komen, en dat geeft bijzonder veel troost op momenten dat we geliefden in dit leven verliezen, of op welke manier in ons leven dan ook pijn ervaren.
Voor mij illustreert het verhaal van een ander kind goed, hoe om te gaan met de uitdagingen die ik ervaar in de relaties met mijn ouders, kinderen en vriend: we zijn teruggekomen om elkaar te helen.
Wakker vandaag het vuur in je hart aan, en realiseer je wie je werkelijk bent – een danser in oneindigheid.
Liefs,
Edith Hagenaar
P.S. In het nieuwe boek van Dyer komen naast herinneringen aan vorige levens ook andere onderwerpen aan bod:
• Kiezen van ouders;
• Rolwisselingen;
• Hoe de Bron is;
• Bezoek vanuit de Bron en onzichtbare vrienden;
• Mystieke wijsheid en voorspellende gaven;
• Reïncarnatieverhalen
en nog veel meer...
Bovendien zijn in de Nederlandse uitgave ook verhalen en kleurentekeningen van Nederlandse kinderen opgenomen.
